Sensiz Geçen Geceler Şiiri - Ahmet Çiçek

En zavallı anımda uyanınca başlar hayat
Bir şafağın ucunda tavan çöker üstüme
Bilir misin sensiz geçen geceler kaç saat
Anlatsam anlamaz yaralı ceylandır hayat

Göreceksin bir gün ruhumun çöllerini
Kuşlar öldü güzelim cennetin sokağında
Vebalı güzellerin kim tutar ellerini
Bülbül kurban edilir gamzeli yanağında

Göreceksin ki taşlar bile düğüm düğüm
Ayak izlerini arayan şu yeryüzünde
Bir ben bilirim bir de yıkılan göğüm
Gül tohumları yeşerse de her bir sözünde

Sensiz geçen her gecenin kapısına dayandım
Çalınmış rüyaların ölüm sessizliğinde
Erittim kandilleri isli camlarda yandım
Tutamadın ellerimi kimsesizliğimde
Yüreğimde zehirli çiçeklerle uyandım