Sensiz Geçen Bir Günün Hikayesi

Sabah kalkınca yalnız oluyorum mesela,
Kendime günaydın diyorum.
Kahvaltı hazır, hadi çabuk ol diyen yok mesela,
Alışagelmiş bir şekilde giyiniyor,
Kravatın olmamış, değiştirsen iyi olur diyen yok mesela.

Allaha ısmarladık diye dönüp bakıyorum,
Dört duvar arasında kalan hayaline.
Sonra birden kapıyı kapatıyorum istemsizce.
Tabi birde hayale kapılıp gidiyorum.
Neyi nerede, nasıl, niçin bıraktığımı unutarak.

Yalnızlık hayal kurmaya bile gelmiyor.
Bir ürperti beni kendime getiriyor.
Tamam diyorum, geldik işte
Sensiz geçen günlerden birine.

Bu dalgınlık, bu alışagelmiş temaşa
Rüzgar uğultusu gibi geliyor kulağa
Tıpkı bir serçenin ürperen bakışlarında
Kalıyor sensiz geçen saatler.

Akşam olunca daha zor yaşanıyor,
Yemek kokularına karışmış bir nefesi,
Daha zor alıyorum, boğazıma saplanırken.

Karanlık çöktümü bütün bir geceye,
Seni sığdırabilmek zor bu heceye.
En hafifinden söylesem bile,
Sensiz olamıyorum inan bu gece,
Sensiz olunmuyor artık her gece…

12.07.2010