Sensiz Geçen Bir Günün Ardından

Geçti bir gün daha.
Sensizliğin ve yokluğun hesabına yazılan tüm günler gibi.
Eksilip kederlendik sessizce.
Önce gözlere,
Sonra ellere,
Sonra da dillere pranga çekildi.
Ruhumuzda koca bir boşluk,
Kalbimizde sızılı bir sancı ile dolaştık zamanın çarkları arasında.
Bir sokak çocuğu yalnızlığı teslim aldı,
Bir ölüm sessizliği ve soğukluğu esir etti bizi.
Oysa ki uzayan gecelerin sabahlarında,
Kararan tüm günlerin akşamlarında
Umuda yolcu edilen tüm gemiler;
Önce sevince,
Sonra zafere kapı aralamalıydı sana adanmış tüm seferlerde.
Ulaşmalıydı ayaklar ile düşler aynı limanın rıhtımında.
Ulaşıp da sana varmalıydı içe vuran derin dalgalar,
Vurup da yontmalıydı yokluğunun tüm kıyılarını,
Yıkmalıydı sensiz yaşanılmışlığın tüm kale surlarını.