Sensiz geçen Şiiri - Mehmet Günel

Ne kadar çok istiyorum seninle ağlayan bir bebeğin sesine uyanmayı bir bilsen.
Gecenin bir yarısında tam uykunun ortasında,ya karnı acıktığı için yada uyuyamadığı için ağlayan bir bebek..
Ve seni görüyorum ağlama sesini duyunca gözünden dökülen bir iki damla yaş.Bebeğimizin gözyaşları yerini gülümsemeye bırakınca senin o yüzündeki sevinç ve gözlerindeki tarif edilemez o gülüşün geliyor aklıma..
Hasta oluna sanki senin bir yerin ağrıyormuş gibi acı çekmen.
Tarifi edilemez inan seni sevmenın şekli.
Ve bendeki bu aşkın gücü.

Seninle olsun her şey ağlamak bile.
Seninle olsun her şey üzülmek bile.
Bu aşkın tarifi olmaz bence.
Sensiz geçen her saniye bana işkence.

Gel dinsin artık sensizlik.
Çareler içindeki bu çaresizlik.
Bitsin artık bu sessizlik.
Sensiz geçen her anım sensizlik.

Sen varsan bende varım.
Sen ağlarsan ben kahrolurum.
Seninle her şeye varım ben.
Sensiz geçen günlere alışamam ben.

Hasretimsim gurbetimsin özlemimsin.
Ve benim ölümüne sevdamsın.
Baharım ve yazımsın.
Sensiz olmuyor alın yazımsın.

Herkes sever belkide.
Ama bendeki sevda ölümüne.
Senden başkasına yer yok gönlümde.
SENSİZ OLMUYOR GÜZEL GÜNLER VAR BAK ÖNÜMÜZDE..