Sensiz Geceler Şiiri - Sabiha Serin

SENSİZ GECELER

Bitmeyen sensiz gecelerin
O gizemli sessizliğinde
Sanki hep sevgi dolu bakışlı
Gözlerini görüyorum gözlerimde
Tutamadığım o sıcak ellerini
Hissediyorum sanki avuçlarımda
Sensizlikten tar-ü-mar olmuş yüreğimde
Küllenmiş ümitlerimin ötesinde
Geceler anımsatır bana hazin anılarımı
Unutmak istesem de unutamam
Mazide kalan büyük aşkımızın
Hicranını saklarım gecelerde
Olmayacak vuslatı bilsem de
Düşünürüm seni gün ağarana dek
Sonra bülbüllerin bizim için
Ağlaştığını duyarım hazin hazin
Bir bakarım gökte uçan kelebekler
Sevdikleri çiçekte buluşurlar
İşte o zaman kıskanırım onları
Olmayan kırık kanadımla uçarak
Sana gelemediğimin çaresizliğini
Gömeceğim hep içime sevgini
Sensiz olan bir günümde
Duyarsan göç ettiğimi ansızın
Ve bu acımasız dünyadan uçtuğumu
Ölürsem kabrime gelip başucuma
Diker misin söz ver bir çam ağacı
Gelir misin senede bir gün yanıma
Dokunur musun o mağrur toprağıma
Unutma ki ben çam ağacı gölgesinde
Görürüm gölgeni ve hayalini
Ve duyarım o büyüleyici sesini

Sabiha Serin
Araştırmacı Yazar