Sensiz Fırtına Şiiri - Ali Gökhan Cihan

Bu fırtına çok güçlü geliyor
Artık gemim bu kırıklarla nasıl dayanır
Yorulmuş mürettebat ile yolculuk yapıyorum
İlk sefere çıkmış kadar acemi herkes
Belki de ilk defa deniz görmüşcesine
Bilinmezlerden geliyoruz, nereye ise meçhul
Sallanmamaya devam ederken
Kara tutmuş bizi
Dünyanın dönmesi bile sarhoşluğumuza yeterken
Fırtınalı günlerin boğuşması bekleniyor
Önceliği sessizliğe bırakmış
Sonrası ise gelecekten bi haber
Hayat tüm telaşlılığını barındırırken üstünde
Kamburumuz taşınamaz hale geldi
Zaman üstüne yüklerken kederi
Ne bugünü ne yarını düşündük
Dün ise aklımızdan çıkmazcasına sarılmış
Geleceğe burnunu sokuyor
Ellerimiz kelepçeli ayaklar ise bağımsız bakıyor
Aciziyet almış gidiyor artarcasına
Suskunluğumuz bastırmış çığlıklarımızı
Sesim ise uzayda kendini arıyor
Gözlerim,
Ah gözlerim ferini unutmuş çıkmaz sokaklarda
Oysaki güneş tutulması daha başlamamış
Ay ise tutulmak için aşkı bekliyor
Kalbimde gel gitler başlayamıyor artık
Bir yerlerde eksik yaşantılarım kalmış
Kendimi bıraktığım limanlar terkedilmiş, bitap halde
Ben ise yine sensizim.
Fırtına yaklaşırken karabulutlar sarılıyor senin yerine
Artık gözlerin yok, savaşmak ise anlamsız
Sensiz hayatın esiriyim
İşte en son gidişinle
Kopsun artık bu fırtına en ince yerinden
Haydi, hazırım göçmeye dünyadan
Bırak gideyim sevgisizliğin beni daha da üzmeden...