Sensiz Esintiler Şiiri - Barış Akm

Hiç bir şey yormuyor artık beni
Hayat denen yolun ayrımlarında
Bir tek kendimden korkar oldum
Kendimle başbaşa kalmak tek kabusum

Sensizliğe ve yokluğuna de ki alıştım
Ya kendi içimde kendime?
Orada yaşanıyor savaşların en acısı
Çocukların gözleri hep yaşlı

Onun için gecelerden başka korkar oldum
El ayak çekilince namlulara sürülür askerlerim
Dost kendim düşman kendim
Ben bu savaşlarda hep yenilmek zorundayım

Şimdi yine öyle bir zaman
Gece uzanmış yarının kollarına
Ben yenilginin kanlı gözlerine
Sensiz düşen her yaprak zehir yaralarıma