Sensiz Dünyam Şiiri - Necati Öztürk

Bilmem ki diyemedim acep ne kusurum var
Bir güle konmuş idim dikeni har kendi nar
Gözleri alev alev teni canımı yakar
Ben sana meftun idim beni yıktın durdun yar.

Ne baharda şenlendim ne gülde neşelendim
Senden çok uzaklarda hasretinle tükendim
Mektubumda sana sitem eyledim
Derde düştüm gurbet elde tükendim.

Şu çileli başımın türlü türlü derdi var
Gönlüm ahu deryadır gözlerim sanki pınar
Ne bende mecal kaldı ne dizimde takat var
Dön desende gelemem meskenim oldu dağlar
Aklım başımdan uçar tükenince umutlar.

Derdim büyük, yüküm ağır seni benden kopardılar
Sen çekip giderken yıkıldım, üstüme çöktü bulutlar
Dağların öteside sen, geride umutları tükenmiş yorgun bedenim var
Sen sarmayınca yaramı, yaram derinden kanar
Gel gör beni ne haldeyim gurbet canımı yakar.

Bir alaca geyik gibi mor dağlarda dolandım
Sümbül kokulu tepelerde sabahladım
Dal dal çiçek çiçek seni aradım
Boran oldu dal kurudu kokunu alamadım.

11.12.2021
Necat ÖZTÜRK