Sensiz değildim,gün doğumunda

Yalnızdım, buğünlerde ama kimsesiz değildim.
Yalnızlık değil mi?
İnsanları derin boşluklara boğan
Yalnız değildim, gün batımında
Sensiz değildim, gün doğumunda
Sevgisizlik değil mi?
İnsanı kahreden, öldüren.
Kalleşlikti, insanı yerin dibine sokan.
Sevgiler hep birleşmezdi, gün batımında
Sensiz değildim, gün doğumunda
Gönülsüz kalplar, dikensiz güller, sevgisiz insanlardı.
Hepside aslında yalnızdı
Gönüllerde, güllerde, insanlarda bunların hepsi.
Ama sensiz değildim, gün doğumunda.
Hasret insanları uçuruma götürürdü.
Düşünceler insanı boşluğa daldırırdı.
Ben hep o boşluğa daldığımda,
Sensiz değildim,O gün doğumunda
Batmak insana has bir şeydi.
Doğmak sana has bir güzellikte
Düşünmek bana has bir çizgiydi.
Sensiz değildim, gün doğumunda
Dikensiz güller gibiydim, sonbaharında
Meyvesiz bir çiçektim, ilkbaharında
Gönülsüz bir kuştum, kainatında.
Sensiz değildim, gün doğumunda
Sensin sen her şeyin güzelliği, coşkusu,sevinçi
Sensiz olmaz sonsuz dostluklar.
Sensin alemin en büyük yaratıcısı, güzelliği
Yine sensiz değildim, bütün gün doğumunda,,

SEVENLERİN ŞAİRİ (web:www.sevenlerinsairi.tr.gg)
EMRE DİNÇ

EMRE DİNÇ