Yanımdayken de doyasıya gülemedim.
Yokluğunda, doyasıya ağlayamadım.
Çekilip köşede, ağlamayı denedim.
Kendi kendime; “Erkekler ağlamaz” dedim.
Güçsüzlüktür diye, ağlamaktan utandım.
Şu anda da ne sen varsın, ne de hayalim.
Ne sevebildim, ne de oldu bir sevenim.
Nedametler içinde, kalmadı güvenim.
Ne halhatır soran var, ne de dinleyenim.
Karanlıkta, yanlızım ağlayabilirim.
Şimdi yanlızlığımda ağlayabilirim.
Sen yokken de demek ki ben gülebilirim.
Sensiz de severim, hem sevilebilirim.
Takmıyorum da artık bunu biliyorum.
Karanlıkta da olsa, artık korkmuyorum.
Adıyaman
Kerim BaydakKayıt Tarihi : 5.9.2006 07:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yokluğunda, doyasıya ağlayamadım.
Çekilip köşede, ağlamayı denedim.
Kendi kendime; “Erkekler ağlamaz” dedim.
Güçsüzlüktür diye, ağlamaktan utandım.
Şu anda da ne sen varsın, ne de hayalim.
Ne sevebildim, ne de oldu bir sevenim.
Nedametler içinde, kalmadı güvenim.
Ne halhatır soran var, ne de dinleyenim.
Karanlıkta, yanlızım ağlayabilirim.
Büyük beğeniyle okudum. Yıldızlı on benden. Tebrikler. Yüreğinize sağlık. İlham periniz hep sizinle olsun. Saygılar.
Şiir perisi nin 36. haftasında başarılar dilerim........
Abdulvahap Yıldız
Sevgi ve saygı ile...
TÜM YORUMLAR (4)