Sensiz çöl gibiyim Şiiri - Suzi Ayyıldız

Ben Sensiz Çöl Gibiyim

Sensiz çöl gibiyim…
Yokluğunda, kurumuş toprağa dönüyor yüreğim.
Vakit lal olur, zaman kör.
Akrep zamanın kumlarına karışıp kaybolur,
Yelkovanaysa fırtınalı havada, meltem bile değil.
Saatler, saniseler kavramını yitirir, pranga olur yüreğime…

Alabildiğine baharı yeşili yaşarken ruhum,
Yokluğunla, yakıp kavuran çöllerde bulurum kendimi...
Nefes aldıkça kum taneleri hücüm eder ciğerlerime,
Nefessiz bırakır beni...
Yüreğime özlemin ağırlığı çöreklenir bir bir!
Sesim çıkmaz, avaz, avaz bağırsam da...
Kaybolurum, ıssız, susuz çöllerde.
İşte o an, yalnızlığın dibine vurur benliğim.
Sabahı olmayan geçeyim...
Sensiz çöl gibiyim...