Sensiz Çay İçilmiyor Şiiri - Muhammed Siyah

Sensiz Çay İçilmiyor

Bir fincan çay elimde,
Sensizliğe gömülmüşüm.
Yudum yudum içsem de,
Tadı yok içimde.

Bir demlik demleniyor,
Gözlerimde keder.
Sensizlik soğuk bir rüzgar,
Dolaşıyor içimde.

Çayın buğusu yükseliyor,
Gözlerimden buhar gibi.
Sensiz çay içilmiyor,
Kahrolası yalnızlık içimde.

Bir demlik çay yetmez ki,
Sensizliği doldursun.
Yanı başımda duran bardak,
Kurumuş dudaklarımı avutsun.

Sensiz çay soğuk,
Damarlarımda donuyor.
Sensizlik soğuk bir çay,
İçilemiyor, anlayamıyor.

Çayın buğusunda,
Sensizlik kokusu var.
Dudaklarıma değen çay,
Aşksız, umutsuz bir ziyafet.

Sensiz çay içilmiyor,
Bir anlamı yok içimde.
Tat vermez bu içecek,
Sensizlikle karışmış içimde.

Bir fincan çay elimde,
Yalnızlıkla çaylaşıyorum.
Sensiz çay içilmiyor,
Sevgisiz, anlamsız bir hayatta.

Geri dönme zamanı geldi,
Sensizliğe son vermeliyim.
Yudum yudum içeceğim çayı,
Sensizlikten arınmış içimde.

Sensiz çay içilmez,
Biliyorum artık.
Yanı başımda duran bardak,
Sensizlikten kurtulmuş içimde.