Sensiz Bu Şehir Ölü Şiiri - Önal Duymaz

sensiz bu şehir ölü
dar geliyor artık sokakları
neresine uğrasam
bulamıyorum mutluluk yönü
gülmüyor artık yüzüm
üstüme düşüyor palmiyeler
kayıyor ayaklarımdan kaldırımlar,
ne gölgesini sunan ağaçlar
ne de masmavi artık gökyüzü
sensiz bu şehir yalnızlık
işitmiyorum sesleri artık
renkleri cansız sönük
dokunamıyorum
elinin değdiği yerlere
perdeler çekili,
pencereler örtük
sensiz bu şehir çocukluğum
dönüşü yok biliyorum
ama bir bilsen
ne kadar özlüyorum
keşke dönebilsem geriye,
keşke dönebilsen…
-yaşasaydık bu şehri yeniden