Sensiz bu şehir Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Bu sabah evden çıktım
Sokaklar suskun ve sisle kaplıydı
Kaldırım taşları suskun kırgındı
Gökyüzü sensizliğinle kapalıydı
Yüreğimdeki hüzünlerle ağlayacaktı

Evlerin renkleri solmuş, dökülmüştü
Sanki
Bugün bu şehir sensizliğinle ölmüştü
Falcının sözlerinde dolaşır özlemlerim
Hasretin demir parmaklar arasında anılarım
Bu şehirde kürek mahkûmu bedenim

Sensizliğin tılsımı ile bölünür parçalanır sevdam
Gitmelerinle
Ömrüme yıkılır bir bir hayallerim, rüyalarım
Ve bu şehir
Sensizlik, sen ölürsün
Bu şehir ölür
Ben ölürüm