Sensiz boş sokaklar Şiiri - Ersin Altun

Sensiz bomboş sokaklar
Esmiyor rüzgâr
Attığım her adımda
Daha da büyüyor özlemim.

Sanki bana küsmüş bu şehir
Boyaları dökülüyor evlerin
Yalnızlığıma ağlıyor kaldırımlar
Büyüdükçe büyüyor hasretim
Özlemlerin kıyısında sallanırken ümitlerim
Sensizlik korkuyor bu sokaklar.

Hergün geçiyorum
Geçtiğin yollarda
Belki ayaklarım ayak izine değer diye
Herkes bana küsmüş
Yada ben öyle görüyorum
Ağaçlar, kuşlar
Yollar,yıllar
Yanlızığıma ağlıyor.

Çaresiz olmamıştım hiç bu kadar
Sen gittin ya
Kalmadı keyfimin kâhyası
Esmiyor rüzgârım
Bir bir devrediliyor
Içimdeki ümit kırıntıları
Ve avuçlarım kanıyor
Sensizliğin ortasında
Sana doğuyor güneş.

Memleket gibi sevdalıyım sana
Ne senden vazgeçebildim
Nede yol bulabildim
Yürüdüğüm bütün yollar
Sana geliyor.

Dedim'ya
Memleket gibi sevdalıyım sana
Ne senden vazgeçebildim
Nede yol bulabildim.