Sensiz boş kafese dönüşüp kaldım

Beklerken istasyonda,
Kaçırdım gelen treni,
Sen imişsin meğer vagonda,
İş işten geçtiydi ötende siren'i
Yüreğim fırlayıp yerinden,
Uçtu,Şimendiferin rayına kondu,
Koştum peşinsıra aştın dağları,
Çaresiz peşinden bakıp ağladım.
Bu gidişine tutuşup yandım,
Beklediğim garda çakılıp kaldım.

Bu trenin,Harami yolunu kesse,
Giden yüreğim kavuşabilse,
Tırmanıp vagonlara arayıp bulsa,
Harami görmeden,ulaşabilse,
Kapıp atıverse yüce dağlara,
Uçuverse zirvesinde Sipil'in,
Konup Torosların Bürüceğine,
Varıp sığınarak Karac'oğlana,
Binlerce yalvardım,çokca yakardım.

Dünya küçük imiş ereriz sandım,
Gün batımına gittin,ben gar'da kaldım,
Güneşin doğuşuna yüzümü bandım,
Kalbini peşine takıp salandım...

Çok trenler bekledim,giden gelmedi,
Ağlayan yüreğim,daha gülmedi,
İstedim öleyim,ecel gelmedi,
Himalaya,Alp'leri, And'ı dolandım.

Her siren sesinde,gönül koşuştu,
Boynum bükük kaldı,eller bomboştu,
Kınamayın,Aklım fikrim dolaştı,
Benden koptu yürek, O sana düştü.

Dileğimi kuş ile yolladım dosta,
Girit'temi kaldı,yoksa Rodos'ta,
Sensiz arttı derdim,gönül se hasta,
Dert dermanım sensin,sürersin sandım.

Atla bir trene,yine gelsene,
Sensiz bu halimi gelde görsene,
Canım sende,bedenime girsene,
Sensiz boş kafese dönüşüp kaldım.