Sensiz bomboş bu şehir

SENSİZ BOMBOŞ BU ŞEHİR

Gündüzlerinde beyaz karanlıkların düşsel geceleri,
Yoklugunu büyütür,sensiz dar sokakların izdüşümleri,
Kulak tellerinde akardiyonu sana ayarlı aşkımızın tangosu,
Sensiz eglence yüklü mekanlarda,
Sanki yalınayak dikenlerin üstünde dans ediyorum,
Neresinde duracagım sensiz bu sokakların,
Zincirlere vurulmuşlugum soguk avuntuların,
Yaşama direncimdeki sensiz mecburi gülüşüm,
Avuç içimde söndürüyorum sigaramın izmaritini,
Hakimiyetini kuran günle birlikte,
Kahkamı yok eden yalnızlık,
Sanki karlı dagların en ucunda,
Hırçın fırtınaların odagında,
Ölüme benzer sensiz bu şehrin caddeleri,
Sensiz bu şehirde benliğimde depremler oluyor,
her tarafı kaplamış gökdelenler,
sanki üzerime yıkılıyor.
Acuzane bedenim acıların en büyüğünü,
senin olmayışındaki,
Vurgun yemiş rengarenk güllerin,
Hüsranlıgımda sızlıyor cigerlerim,
Karanlık gecelerde yıldızların,
saçtıgı ışıkların senin şarkılarını mırıldanışı,
Dostum olmuş gamzelerinin çukurlarına benzeyen,
Hırçın yagmurların açtıgı derin kasıklar,
sahte gülücük tılsımında titretmiyor,
Kalbimin yalnız ambarının çilekeşligi,
Gündüz ve geceleri hangi adresdeyim bimiyorum,
Ama tek bir şey oda yeni palatırlanan agaç gibi,
Aşkımızı büyütüyorum senin olmadıgın,
Sensiz bomboş bu şehirde.

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR