Elimde eskimiş göz yaşlarımla kapıda beklerim seni. Ne zaman yada nasıl umurumda olmadan. Adımlarını mı sayıyorum yalnızlığımda hiç bilmiyorum? Kendimle olan savaşım hırçınlığınla büyürken, kağıdımdaki aşkın yüzüme vuruyor.
Belki yanlış zamandaydım seni bulduğumda. Belki yanlış kimlikteyim hayatının derinliğinde. Bilemediğim karanlığımda kalman da içime batar, kanatır.
Bende kalan sevginin yüceliği değildir. Bende saklanan aşkının çılgınlığı değildir. Bende kalan benim gizlilerimdir.
Hiç sordun mu kendine acaba diye? Hiç düşündün mü geride ne kaldı diye? Hiç sordun mu kimdim, ne oldum diye?
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta