Sensiz Bırakma, Öldür Beni!

Sayende bütün günüm hüzün ve yalnızlık
Ve sana hınça hınç dolu öfkeyle geçti
Ruhumda fırtınalar, sana kahrettim
Sana bütün benliğimle yalvardım beni ara diye
Ama duymadın sesimi, beni yalnız bıraktın.
Hüznüm dalga dalga bütün benliğimi sararken
Sadece düşündüm, seni istedim, seni arzuladım.
Senden en ufak bir haber bile alamazken.

Seninle iki gün geçirmiştik birlikte
Gülerek trene bindirmiştim seni
Ve gülerek uğurladım tren garından.
Bir daha göremeyecek miyim seni?
Ellerinden tutamayacak mıyım?

Sevda türkümüzü söyleyemeyecek miyiz
Seninle bir daha?
Gülen gözlerinin içine bakıp
Seni seviyorum diyemiyecek miyim?
Ruhumu karartan, beni çıldırtan senin yokluğun
Gökkubbe de senden bir nida bile yok.

Sen ki dünya güzelisin, çocuksu ve sevimli.
Sen ki, sonsuza birlikte gideceğim umudumsun.
Sen ki buğday başakları içinde koşuşan ceylanlar,
Çölde susuzluğumu gideren perisin.
Ve ben ki hayatında son aşkını yaşamakta olan biriyim.
Ve ben ki;
Sensizliği idam fermanı olarak kabullenmişim.
Sensiz bırakma ne olur, öldür beni!