Sensiz Bırakma Şiiri - Müjgan Asıl Kefeli

Yarın güneşimi erken topla
Kamaşır gözlerim doğmasın bana
Yağmuru yasakla düşmesin tek damlası kıraç toprağa
Bükül-sün çiçeklerin boynu,
Kurusun goncalar dalında
Varsın bahar gelmesin hasatlar kalsın tarlada
Ama beni sensiz bırakma!

Aşka susayıp çatlasa dudaklarım, bir buse kondurma
Dağlansın kalbim senden sonraki gelen aşklara
Bir mezar kazıp sevgiyi gömsen de kara toprağa
Başımı alıp kendimi vursam da dağlara taşlara
Beni sensiz bırakma!

Soğuk odalarda haps olsam da sevdan müebbetine
Boynuma zincir takıp sürüklesen de peşinde
Gözlerim seraplarınla büyülensede
Dolaşmayıp donsada damardaki kanım
Yaklaşsam da ölüme bir adım daha
Yine de beni sensiz bırakma.

Anılar unutulup eski sandıkta küflense
Vefasızlık yapsan silinsem de aklından
Resimlerimi yırtsan bir kibritle yaksan da
Dünya ötesi bir yere bırakıp atsan da
İnan hiç gitmez gücüme
Yeter ki beni senden mahrum etme

‘’yüreğimi sök al ruhumu çal habersiz ama,beni bırakma sensiz’’

Gamze YAĞMUR

08/01/2014