Sensiz Bir Yıl Şiiri - Murat Kılıç 2

Adı benden ruhu senden bir yalnızlıktı sürdüğüm.

Bir ömrü sualsizce kaplayan mevsimlerim vardı.

Yokluğuna yaprak döküp ağlayan bu ilk dönüm;

Mutluluk güllerini çaresiz solduran sonbahardı.

Issız sokaklarda yaşlanıyordu sensiz geceler.

Gözlerim dalgın ve de solgun, mahzunlaşmıştı.

Saçaklar altında ısıttım hatıranı, o geceler,

Ağlamaklı geçirdiğim günlerin tamamı kıştı.

Çiçekler de açmaz oldu inan,seni görmeden.

Düş kırıklığımın sessiz bekçisi rüzgarlardı.

Titreyişle uyandııpr her sabah; değişmeden,

Tüm yalnızlığınla geçip giden ilkbahardı.

Şimdi seninle sensiz geçmeyen günlerim var.

Gidişin, gönlüme çok derin bir mezar kazdı.

Seslerimizle yankılanan bu sahil, dalgalar...

Sana uzanıp ayrıldığı geçen yıl bu yazdı.

Haberdar mısın can meleğim yokluğundan.

Tüm mevsimlerde bekledim inan yollarını.

Söz aldım geceleri mehtabın ilk ışığından,

Sermek için ayağına bütün yıldızlarını.

“ ve halâ bekliyorum ”