Sensiz bir sabaha uyanmak Şiiri - Emre Ş ...

Sensiz bir sabaha uyanmak

Sen İstanbul’u bilir misin sevgilim
İstanbulda uyandınmı hiç
Yada uyandığında İstanbulda oldunmu hiç
Uyunmaktan sıkılıp tekrar uyumayı denedinmi.

Ben çok uyandım İstanbulda
Çok uzun seneler, hep aynı sokakta
Aynı yatakta, aynı havayla
Hep eksik ama hiç farkında olmadan
Şimdilerde ne zaman uyansam
Yanımda sen yoksan ben İstanbuldayım
Uyandığımda sen yanımdaysan
Nerede uyandığımı bilemiyorum
Yada bilemeyecek kadar sarhoş oluyorum

Sokağa çıkıyorum sonra, evimin kapısından
Aynı sokak, işte burdayım diyorum
Rüya değildi, uyandığımda o yanımdaydı.
Ve ben aynı sokaktan aynı işe gidiyorum

Birde sensiz uyanmalarım var tabi
Hiç tanımadığım, başkalarının evinde uyandığım,
Bilmediğim bir sokaktan,
Bilmediğim bir işe doğru yol aldığım.

Sonra ne zaman sensiz uyansam
Sessiz uyanıyorum, sol ayağım hep seni arıyor
Yastıklara sarılmaktan sıkılıyorum
Aklıma hep o eski dizeler geliyor

“Sen uyandığında biri ezan okuyor içimde,
Tüm çanları çalıyor kilisemin, sinagoglarım kapılarını açıyor,
Rahipler koşuşturuyor manastırlarımda
İçimde bir peygamber doğuyor sen uyandığında

Ve içimdeki elmayı ısırıyorum,”

Sensiz uyandığımda elmamın yarısı hep eksik,
Gözlerim daha kısık bakıyor hayata
Kuşlar güneye doğru uçuyor
İçimdeki tüm sevgiler sana
Özlemek değilki bu,
Özlemek çok basit,
Ama ne zaman sensiz uyansam
Kalkıp sokağına geliyorum
Unuttuğum yanımı almaya....