Sensiz bir sabah Şiiri - Sefa Çelik

Sokakta loş bir ışık, sabah yedi kırk beş,
Hava beş derece.
Ağaçlar soyunmuş yapraklarını,
Soğuk bir yatakta,
Sıcak bir tenin tadı gibi

Bir nefes yankılanır rüzgârda,
Ve adımlar bir şehrin uykusuna karışır.
Her şey bir anlığına durur;
Bir tenin sıcaklığı gibi bekler sokaklar,
İçinden geçecek hayatı.

Saat ilerler, ama gün uyanmaz,
Sis, kentin omuzlarına çökmüş.
Bir martı, gri gökyüzünü deler,
Sonra kaybolur iz bırakmadan.

Kaldırımlar üşür;
Adımlar sessiz, kimsesiz…
Bir sigara tüter uzaklarda,
Ve dumanı asılı kalır geçmişte.

Loş ışığın altında, bir yüz belirir,
Gözleri yorgun, elleri ceplerinde.
Düşünceler sarar her yanı,
Bir kadın mı, bir düş mü, yoksa
Soğuk sabahlara inat sıcak bir teselli mi?

Bir kahvenin dumanı sarar zamanı,
Bir an, yalnızlık bile insan gibi gelir.
Saat yedi kırk beş,
Ve sokakta,
Hayat ağır ağır filizlenir.