Sensiz Bir Ömür Şiiri - Hakan Baş

Bir yaz daha geçti sensiz.
Ömrümden bir yıl daha uçup gitti.
Çaresizim bu şehirde.
Kendime yenik düşmekten korkuyorum.
Ve her geçen gün biraz daha benimsiyorum sensizliği.

Bir gün geri dönersin ümidiyle çarpan kalbim,
Bir başka baharları mı bekleyecek şimdi?
Senden sonra yazın hiç uğramadığı gözlerim,
Yine sel olup taşacak mı bu mevsim?
Yokluğunun acısı kor gibi düşerken gönlüme,
Ben senin olmadığın bu şehirde mi yaşlanacağım?

Bir yaz daha geçti sensiz,
Ömrümden bir yıl daha uçup gitti.
Geri dönemeyecek kadar uzaksın bana.
Çöl ortasında kalmış, kuru bir ağaç gibiyim;
Boynu bükük ve susuz…
Bulutlar, yağmurlarını serpse de yüreğime,
Dökülen yaprakları geri getirmez, verdiğimiz savaş.

Bir yaz daha geçti sensiz,
Ömrümden bir yıl daha uçup gitti.
Boşalan kadehlerin yerine,
Sensizliği içtim yudum yudum.
Her nefeste biraz daha uzaklaştım senden
Artık öğrendim yalnızken de mutlu olmayı,
Ve mutluyken de yalnızlığı tatmayı…
***HAKAN BAŞ***