Sensiz bir düş Şiiri - İhsan Yılmaz

Sensiz Bir Düş

Bir deniz düşün, susuz…
Bir gece düşün, uykusuz…
Bir insan düşün, mutsuz…
Bir bahar düşün, çiçeksiz…
Bir gönül düşün, sevgisiz…
Ve bir de beni düşün… sensiz.

"Sevgili" kelimesi yetmiyor artık,
Yüreğimin en derin köşesine kazınmış özlemi anlatmaya.
Sen, kanımın sıcaklığı,
Gözümdeki hüzün, içimde yankılanan suskun fırtına…
Ben sana mapusum,
Sen de benim içimde mahkûmsun.

Çarpan yüreğimsin,
Yazan kalemim,
Gören gözümsün,
Uykuya düştüğüm en güzel düş…

Bu özlem yetmez bizi ayırmaya, bilesin.
Bu ayrılık, bu hasret,
Bazen bir yumruk gibi sert,
Bazen bir serçe kadar ürkekse, bir nedeni vardır elbet.

İnsanoğlu hangi zorluğu yenmemiş ki,
Yüreğinde insanca bir sevgi taşıyorsa eğer?
Güzel günler hep zorlu duraklardan geçer, sevdiğim…
Ve damla damla birikir insan,
Damla damla birikir sevgili…

Bir gün akıp gideceğiz hayata,
Duvarlar yıkılacak,
Açılacak tüm kapılar,
Ve ben senin adını,
Özgürlüğün göğüne fısıldayacağım.

Benim yüreğim sen olmuşsun,
Şimdi her atışımda seni vurur durur,
Ve yine damla damla çoğalıyorsun içimde…