Sensiz ben Şiiri - Burçin Çelik

Bir fırtınaya tutulmuş gibiyim,
Senin adın dökülüyor rüzgârdan, dokunmadan esiyor üzerime.
Gözlerin denizmiş meğer, ben boğuldum da kimse bilmez.
Zaman ellerime yapıştı, geri bırakmıyor geçmişi,
Oysa anılar çoktan küle dönmeli, ama savrulmadı.

Ellerimde senin dokunuşların kaldı, ama artık kimseye değmiyor.
Bir parça kış bulutuna asıldım, kopamıyorum senden,
Sensizliğin soğuk köşelerine sarıldım, ısınmıyor geceler.
Gittin ama adımların yankı gibi, hâlâ peşimde.
Sonsuzluğa serilen yollar, senin için mi bu kadar dikenliydi?

Bir cümleye asıldım ben de, kelimeler çözülmüyor dilimde.
Ve hırkan ömrüme değil, ruhuma kazındı sanki,
Sırtımdan kaymayan bir yük gibi, seninle ağırlaştım.
Her vedanın bir sonu vardır derler ama
Seninle vedalaşmak, hiç başlamayan bir savaşı bitirmek gibi.

Kokun odalara sinmiş, gitmek bilmeyen bir sonbahar gibi,
Üzerime dökülen yapraklarla vedalaştım.
Her adımımda gölgene basıyorum,
Kaçmak isterken, sana daha da yakınlaşıyorum sanki.
Bir köşe bulup seni unuttum sanıyorum,
Ama anılar bir sis gibi çöktü üzerime, her sabah aynı yalanla uyanıyorum.

Artık bu şehirde adımını duymuyorum,
Ama izlerin kaldırımlarda, adım atsam seni hatırlıyorum.
Öyle derin ki bu boşluk, sen gitmişsin ama
Gökyüzüne asılı kalmış bir yağmur bulutuyum,
Hâlâ yağmayı bekliyorum.

Zamanın ipi kopmuş, her saniye başıboş sürükleniyor,
Sanki sensizlikte durup bekleyen bir saate dönüştüm.
Dilimde dönmeyen kelimeler,
Yarısında bırakılmış bir cümle gibi havada asılı kaldı.
Kimse bilmiyor, sustukça içimdeki çığlık büyüyor,
Senin sessizliğin bile bir yankı artık.

Bir sokak lambası gibi, gözlerin gecemi aydınlattı,
Ama ışığın titredi, ve ben karanlığa gömüldüm.
Unutmak mümkün değilmiş meğer,
Kırılan aynanın içine hapsoldum, her baktığımda seni buluyorum.
Gittiğin her yer, ayak izleriyle dolu,
Ama içimdeki boşluk, hiçbir adımla dolmuyor.

Ve şimdi ellerim boş, tutunacak bir şey kalmadı,
Bir yangın gibi içimde yandın, külünü avuçlarımda bıraktın.
Dudaklarımda bir veda asılı, ama bu kez sesim çıkmayacak.
Suskunluğun en ağır silahmış meğer,
Ben sana susarak veda ediyorum,
Seninle başlayan her şey, sessizlikte son buluyor.

Burçin Çelik