Yalnızım, oturmuşum, dalmış gözlerim yine.
Düşünceler içinde kaybolup gitmişim ben.
Sanki kavuşmak ister yüreğim sevdiğine,
Hasretin ateşiyle kül olup bitmişim ben.
Düşünüyorum hâlâ, sessiz ve yapayalnız.
Sensiz olunca hayat, ne kadar da anlamsız.
İsyan ediyor kalbim sensizliğe, çaresiz.
Senin varlığına yar, nasıl susamışım ben?
Sen gönül bahçemdeki nadide gülüm gibi,
En kalbi duyguları haykıran dilim gibi,
Varlığın bir saltanat, yokluğun ölüm gibi.
Sen yokken hayatımda, nasıl yaşamışım ben?
Emin Yıldız
1990 İstanbul
Kayıt Tarihi : 24.2.2021 14:18:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!