Ben yalnızlar prensi yine sana sığınıyorum karanlığımda
Bazen rüzgarı izliyorum kokunu taşıyan
Bir kuru yaprak oluyorum rüzgara karşı koyamayan
Kağıttan gemiler yapıp dilek tutuyorum
Her biri için ayrı bir hayal kuruyorum
Deniz dalgalarıyla vurup batırıyor beni
Avucumda yıkık hayallerim kalıyor karanlığımda
Yaktığım mumları da ben söndürüyorum
Yanıma gelirsin diye düşler görüyorum
Gözlerin vuruyor gözlerimin yamacına
Bir ak vuruyor yanaklarımdan süzülen
Ellerin kayıyor ellerimden can kopuyor bedenimden
Doğan güneş batıyor gine karanlık çöküyor kadehime
Bir zehir akıyor içime gölgen düşüyor önüme
Bir kurşun giriyor bedenime
Toprak yağıyor güneşin üzerine
Bulutlar bedenimi sarmış
Karanlık çöküyor üzerime
Kayıt Tarihi : 20.4.2004 09:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!