Sensiz Bahar Hep Hazan

Bir gece alıp başımı, çekip gitsem diyorum,
Sorsalar adresimi ben kendim bilmiyorum,
Gece buz, gece ayaz yürüse ayaklarım,
Benden geriye kalsa, feryatlarım, ahlarım.

Yürüsem hep altında, sönmeyen yıldızların,
Türküsünü söylesem, yalnız karanlıkların,
Ova, vadi, tepeden karlı dağları aşsam,
Sılaya vardığımda, anamla kucaklaşsam.

Hasret ile sarılıp, bir öpsem ellerini,
Tutabilsem bir kere saçının tellerini,
Bağrına bassa beni, bende ona sarılsam,
Ömür boyu seyretsem, yine de yorulmasam.

Taş olan hasretimi, kırsam kuma çevirsem,
Canımı istese de, al işte senin desem,
Pınarları kuruyan o güzel gözlerini,
Bir duyabilsem yeter o tatlı sözlerini.

Duasız koymuyorum, ben seni mezarında,
Zalim gurbet olsa da seninle aramızda,
Kalmadı hiç takatim, kalmadı tahammüllüm,
Bu baharda açmadı, ne sümbül, ne de gülüm...

Birecik – 30 Ekim 1998