Sensiz Ay, Sensiz Deniz

Ne aya sensiz bakabiliyorum, ne denize;
Soracakmış gibiler neden sensiz olduğumu,
Neden bakınıp durduğumu
Meyve yüklü dallar arasından bir başıma,
Nasıl olup da sağ çıkabildiğimi
Sabahlardan akşamlara,
Pencerelerden süs için mi yansıyor deniz,
Ay süs için mi vuruyor
Camlara?

Ne güle anlatabiliyorum yalnızlığımı,
Ne dikene,
Ne gelip geçen gemilere parıldayan denizden,
Ne denizin yaladığı kumsallara,
Ne de sulara testekerlek düşen aya,
Onlar ki; bizi tüm birlikte gördüler yıllar yılı,
Elimize, yüzümüze, omzumuza birlikte değdiler,
Bizi birlikte sevdiler,
Ne bensiz seni kabul ederler,
Ne sensiz beni,
Bunları isterdim, beni değilse bile,
Görmeni.

Sen aya bakıyorsundur, biliyorum ve denize,
Kayalıklara oturup vererek rüzgara saçlarını,
Yüzün ve omuzların ışıklar içinde,
Gözlerinde de yine ayni pırıltılar vardır,
Umurunda bile değildir varlığım, yokluğum,
Ne yanında yüreğimin sıcaklığı,
Ne soluğum.

(BİR ŞARKI SÖYLE BANA İsimli Serbest Şiirler 'inden > 63-64/100)