Sensiz Ankara Şiiri - Ahmet Öztürk 2

Sen Ankara’ya uzak,
Ben Ankara’dan uzak.
İnanamadım gittiğine,
İnanmadı Ankara bittiğine.

Yüreğe sığmaz sevdalardık,
Yüreğe sığmaz ayrılıklar mı olduk?
Sesime hüzün, sesime sessizliğin kondu.
Doyumsuz bir aşkın, sonsuz ayrığımı bu?
Bir varın yok oluşumu?

Korkuyorum Ankara’dan mutsuzluktan,
Korkuyorum ıpıssız yaşamaktan.
İçimde türlü acılar yoğruluyor,
Sevdam dünyam yasında,
Işık içinde Ankara karalarda.

Dönmelisin,
Dönmelisin gül yüzlü insan,
Dön ak yürekli masum sevdam,
Dönmelisin gözlerimin gözü…

Kaldıramaz oldum başımı semaya,
Bakamaz oldum Ankara’nın bulutlarına.
Başımı bir kaldırsam,
Gökyüzü gözlerimde erir,
Gökyüzü gözlerin, gözlerime gelir.

Kaldıramaz oldum başımı semaya,
Bakmaya yürek ister,
Sensiz yaşayamaz oldum bu şehirde
Yokluğunu taşımaya yürek ister,
Ankara seni ister,
Yaslı gözlerimde seni bekler.