Sensiz Ahvalim Şiiri - Fatih Erbaş

İçten içe kaynayan volkanlara emsal,
Pervasız duygularımda başlayan ihtilal.
Aklım pazar yeri, düşünceler karmaşık,
Planlarım alt üst ve yollar dolaşık.
Bir başkayım bugün, gece kara, ay ak,
Yürüdüğüm sokaklarda çekildi el ayak.

Birkaç yanık hatıranın fikrimde izdüşümü,
Beslediğim ümitlerin bu son dönüşümü.
Beni bu kuyudan çıkaracak bir el var mıdır,
Bu dipsizliğe düşüren uçsuz yollar mıdır?
Yokluğun ruhumu bir kez daha kanattı,
Tazelendi yaram, bir damla kan attı.

Senden sonra yarim, sensizlik ne yaman,
Duyan yok sesimi, sevdiğim el aman.
Mesafeler, mesafeler, bitesi mesafeler,
Her gece yarısı uykumu sensizlik deler.
Ben aykırı sularda bir balık, sen deniz,
Dokunduğum her damlada senden iz.

Yaşamak hevesini yitiren zamana esir,
Kuruyup düşen yaprakların günahı nedir?
Ben de o yapraklar gibi kuruyup düştüm,
Sensizlik vehmimi o yapraklarla bölüştüm.
Kokusunda bin hayat büyüten gülde sen,
Ben ağlayım, güller ağlasın, tek gül de sen.

Belirsiz silüetini ebruli renklere buladım,
Geçtiğin tozlu yolları bir bir arşınladım.
O büyük depremin pençesine düşmeden,
Ya bir yol göstersen ya da kendin gelsen.
Vakit geç olmadan, kopmadan kıyamet,
Aşkı yaratan Rabb’e gel sen de kıyam et.

Sevdiğim, nehirlerin doğduğu yerde midir?
Söyleyin kuşlar, bekleyişim beyhude midir?
Hayat, umarsız bir romanın lahikası mıdır?
Ölüme akan bir saatin son dakikası mıdır?
Adım yazıldı kara listeye bir kara yazıyla,
Ve çatladı dudaklarım bir kar ayazıyla.

Ormanların derininde kayboldu yitiğim,
Yaralıyım, yorgunum, sürgünüm, eksiğim.
Gel ki benim kalp atışım, ey tek sığınağım,
Gelmezsen şayet hep eksik kalacağım.
Senin de içinde yarim, başlarsa bir an sızın,
Hazırlamadan azığını, düş yollara ansızın.

29.01.2022 Kırıkkale