Sensiz Şiiri - Adem Çevik

SENSİZ

Ciğerlerim dolsa da o tertemiz havayla
Nefes almayı hayat sanıyormuşum sensiz
Güneş batmış ay doğmuş gökte ardı ardınca
Şu hayata görmeden bakıyormuşum sensiz

Yemişim içmişim de hiç lezzet almamışım
İçim dolmuş bulutla bir kez de yağmamışım
Dünyaya gelmişim de aslında doğmamışım
Kalp rahminde kırk sene yaşıyormuşum sensiz

Gül diye dikenleri koklamışım yıllarca
Can diye bu bedeni taşımışım yıllarca
Kalp atmış da sadece yaşamışım yıllarca
Göğsümde et parçası taşıyormuşum sensiz

Söz söylemişim ama kıymeti olmamış ki
Hiçbir akla girmemiş kalbi de yormamış ki
Kalem yazıyormuş da kafiye bulmamış ki
Şiir diye boş sözler diziyormuşum sensiz