Sensiz Şiiri - Ümit Ağkıran

Sensiz dünyanın neşvesi kalmadı
Adamlıkdan ıraklara meydan kaldı
Yokluğunun hasreti bizleri yaktı
Dalında gonca güldün, dalına kar yağdı.

Zindanları eyleyip gül bahçesi
Rahmete garkoldu ülkü erleri
İmandan pusatlı yağız bir çeri
Alnında nişanı oldu, secde izi.

Hicranim var elbet senin yokluğunda
Gülen gözlerinin mahrumluğuyla
Vefanın adresi Taceddin Dergahında
Ellerimiz semada, Duâ ile niyazda.

Şehadete erenleri ölürmü sandın!
Ey GAFİL; Hevayı hevese kandın,
Ülkü yoluma dikenler saçtın
MUHSİNİ tavırdan uzak kaldın.

Şimdi cümbüşe kalkmış nice çengi,
Rezillikte yarışanlar bunların dengi
Boyun eğerler ver bunlara makam mevki
Yolunda yürüyen yalnız bir avuç gönül eri.

Ne makam ne saltanat vermez bize haz!
Dünyanın her nimeti gelir bize az!
Ukbaya yönelen ruhumuzda bir naz
Gönlümüzün süruru, Rahman'a secdeyle niyaz...