Sensiz Şiiri - Serkan Güneş

Bir tren gibi yol alırken zaman
Eskidikçe eskiyor hatıralar
Kaybolup giderken yıllar
Azalıyor umutlarım sensiz

Ağaç yaprak dökerken
Gazel daldan düşerken
Gözyaşlarım akıp giderken
Göğsüm daralıyor sensiz

Kızıl elmayı dolaştım
Yeri göğü aştım
Sırattan geçtim de
Gönlümden geçemedim sensiz

Düşler gördüm uykulardan uyandım
Çölde susuz kaldım da dayandım
Yokluğun zehirdi yıllarca tattım
Acı geldi de Bal’ı yiyemedim sensiz