Şimdi ufuktan sensizlik yükseliyor
Sessizliğin resminde gölgesi derin
Buğulu bir masal dinliyormuşcasına hüzünlü
Geçmeyen zamana çakılan o eşsiz gözlerin
Kapımda biriken ağrılarım nüksediyor
Ellerinde şifa bulacakmişcasına her yerim
Ahşap radyodan sızan cılız ses kadar gönüllü
teyakkuza geçiyor benizimde bütün sözlerin
Karanlığa teslim olan kararsızlığın kararıyor
Bense sabahındayım körkütük sarhoş bir yerin
Ayaklarım şimdi isteksiz zaruretlere gömüldü
Serzenişlerim teslim olurken ellerine kaderin
Zaman koca bir hezeyanla üzerime kapanıyor
Çöküyor tüm olasılıklarda ihtimalsiz düşlerim
Ayrılık vakti sabrımın zembereğine güdümlü
Dizlerim üzerine yığılırken bir dağ gibi bedenim
Kayıt Tarihi : 19.8.2019 22:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Serdar Kurt 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/08/19/sensiz-538.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!