Sensiz Şiiri - Mehmet Küçükkarahan

Sessiz ve sedasız ayrıldın gittin
Ne olduğunu anlamadım aslında
Öyle çok sevmiştim ki seni
İçimi acıttı gidişin
Kimselere o gitti demedim

Tek başıma çektim bütün acıları
Tek başıma göğüs gerdim sensizliğe
Sen gidince kırıldı kanadım
Yinede kimselere bir şey demedim
Geceler kâbus gibi hep üstüme geldi
Yapayalnız kaldım fani dünyada
Tek başıma, tek tabanca yaşadım
Adına yaşamak denirse tabii

Şimdi nerdesin, gecelerimin yıldızı
Nerdesin, ay ışığım can parem
Ne olur bir ses ver, hemen geleyim
Birkaç dakika seninle hasret gidereyim
Sonra boş ve avara gezen bu bedeni
Ruhumdan ayırıp toprağa göndereyim
Ne ruhum nede bedenim yaşar artık sensiz

Keşaplının Günlüğünden