Sensiz Şiiri - Ali Baran

Gecede isyan sesi
Gürledi ha gürleyecek
Kırıp geçecek delice
Gözyaşını düşürecek
Toprağın rahmine
Çırılçıplak bir rüzgar
Konuşacak

Geceye ay düşer
Yürüyüş alayı başlardı
Yorgun ve mağrurdu düşlerim
Apansız dağlara yankılanır
Ve sulara yazılırdı sesim
İçimdeki sen ağlardı

Uzun ve yorgun akşamların derin sessizliğinde
Ay doğarken geceye
Yıldızlar dansa dururdu
O yürür
Ben yürürdüm
Kıskanırdı karanlık
Kıskanırdı korkaklık
Öpüşür vedalaşırdık
Orta yerinde biz aydınlığın

Kaç mevsim geçti sensiz
Soğuk kış gecelerinin
Çakal sesleriyle yankılandığı
Bu topraklarda

Kaç mevsim geçti
Gözbebeklerinden tutuşup halaya
Dağlarına yürüdüğümüz…