Utanmadım severken seni yargılamadım
Kucakladım acılarını hasretlerini bırakmadım
Dinledim çığlıklarını kulaklarımı kapatmadım
İnandım tutamayacağın sözlere
Bekledim gelemeyeceğin yollarda
Umutlandım umutsuzluklarını beslemek adına
Terk edildim haykırmadım tanrıma suçlamasın diye
Susutum susuzluğundan yanarken üzülme diye
Şimdi acınası bir kederle birleşti kaderim
Şimdi olmayacak güzelliklere hasret seyirci
Şimdi bir okadar güçlü güçsüz kimsesiz
Şimdi hepsinden önemlisi sensiz
Kayıt Tarihi : 8.7.2009 20:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Deniz Özcan](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/07/08/sensiz-420.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!