Sensiz Şiiri - Gürsel Cengiz

Avare sessizliklerde
Kasırgalar sensiz eser
Sensizdir mahzunluğun
Cennete bakan yüzü

Duvardaki eğreti çivi gibi
Bir başına
Üzerime sinen kokun
Ha düştü ha düşecek

Düşünce üşüşecek
Aç ölüm donukluğunda
Gözler

Ve sözlerle süslenecek
Sensizliğimin tırnağı saçı

Bir ikide
Sadaka cümleler atılacak
Yerdeki yalnızlık mendiline

Ve içimde ölüme değin
Sönmeyecek sevda kandiline…