Sensiz Şiiri - Ahmet Sait Aydemir

Sensiz yürümüyor hayat.
Kalpler sessiz,
Inine çekilmis.
Coskusu dinmis yüzlerin
Ayaklar tasimiyor artik,
Uzaklara...

Sensiz yürümüyor durdugu noktada.
Gözler hep ufuklarada geziyor.
Bir ümit belirtisi ariyor hep.
Hep ümit belirtisini ariyor.
Düsünceler odaklanmak istediginde
Sonsuzluga,
Senlige,
Ve senlige...

Icten ice bir sanci...
Sanki kalbim igdeleniyor!
Düsünceler hep odaklanmak istediginde,
Istekler, arzular, ümitler, bekleyisler,
Sonsuzluga ve senlige
Ve senlige...

(Zürich,2002)