Sensiz Şiiri - Mehmet Nurettin Üstün

Ben, sensiz adı koyulmamış bilgisizlik
Meçhule giden bir gemide tayfayım
Boynumda bir yafta içimde bir eziklik
Belki de sağ çıkmayacağım sabaha

Eğer beni göremezsen bu akşam balkonda
Bil ki çıkmazın koynunda uyuyuyorum
Eğer sen yoksan düşüncelerimde
Şarkın çöllerine dopğru uzanıyorum

Ne mehtaplı geceler bilirim,ne süslü bahçeler
Çiçeğim yalnız karanlığı sever
Boşuna mantık arama sözlerimde
Bazen görünmez oluyor gerçekler

Ellerim zincirde,hayallerim mapusta
Öylece kalıyorum sensiz
Yanan bir adam gibiyim resimlerde
Hüküm giyiyorum,yaşamaya sevgisiz.