Sevdiğim kendini kaçırma benden
Hayat yaşamayı değmiyor sensiz.
Bu tatlı canımı ayırma tenden
Gönlüme hiç güneş doğmuyor sensiz.
Tomurcuk çiçekler kalmış ne halde
Bülbülün umudu o solan gülde
Belki diyorsun ki, bu sevgi dilde
Konuşan dillerim dönmüyor sensiz.
Yalnız kaderedir bizim kahrımız
Hiç kimseye zarar vermez zehrimiz
Alev, alev yanar gönül şehrimiz
Tutuştu bir kere sönmüyor sensiz.
Uyandım uykudan seher zamanı
Çekildi, dizimin yoktur dermanı
Yazıldı Ahmet’in ölüm fermanı,
Azrail’e canın vermiyor sensiz.
Kayıt Tarihi : 5.9.2007 22:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!