Sensiz... Şiiri - Semih Kocaman

Sensiz...

Bir şeylerin sonu geldi artık
Başladığı gibi taze durmuyor hiç bir şey
Her şey dikenleşiyor git gide
Canım sıkılıyor daralıyorum
Sana bakıp bir ben gerçekleşiyorum
Sahte olan ne varsa yakılıyor geçmişimden
Yüzüm kızarıyor utanıyorum
Ortalıkta kimse kalmıyor kaçışıyorlar
Seni düşünüp bir ben kalıyorum
Artık ne bir ses ne de bir nefes
Beni canlandırmıyor ayaklandıramıyor
Kuklalaştı ruhum kendi acılarıyla sabitleşti
Senin hayalini kurup bir ben güzelleşiyorum
Uzaklaşmak istiyorum herkesten
Ama uzaklara gittikçe hata yapıyorum
Günahlarıma günah ekliyorum
Sana bakıyorum en güzel sevabı işliyorum
Yolun sonundayım galiba çarem kalmadı
Sürekli düşünüyorum ama bir cevap alamıyorum
Tekrar geriye dönüş yapıp af dilemek için geliyorum
İçime büyük bir korku siniyor en titretenden
Ama yapamıyorum yüzüm kalmadı herhalde
Sana gelip gururumu yerlere atıyorum