Sensiz... Şiiri - Nicole Özlem Grützmann

kalp ağrılarım,baş ağrılarım,haykırışlarım,hıçkırıklarım….
Kimse dinderemedi sancilari,yarayi, gözyaslari
Seni unutamadım,hasretinde toparlanamadım,
sensizlige alisamadim, kokuna doyamadigim

Senden sonra yasamayi denedim
Sensiz nefes almayi, sensiz ölü misali, etrafta ruh gibi dolandigimi ögrendim
Senden sonra sevmeyi denedim
Güvenipte tüm kalbimi vermeyi
Bir daha kirilmamasin dilegilye

Olmadı,geçmedi her şey artarak daha da çoğaldı.
düşlerimde,hep sen çoğaldın,hep sen büyüdün içimde…
Hep sen vardin kalbimin en derinde
Unutamadim, herkesi seni gördüm gözlerimle

Hasretinle yandim, tutustum kül oldum
Hayatimdan cikip gidince, donup tutuldum
Dilim varmaz oldu gel diye böylece sustum
Sensizligin acisini cekiyorum, yasamaktan yoruldum

Elimi neyi uzatsam solmakta senden sonra
Böyle yasmayi dayanamicagim ben daha
Burnumda tütüyorsun, oldum deli dana
Kiyacagim sensizlligin bu cana bu hayata