Sensiz Şiiri - Muzaffer Köndel

Beni göm, üstüme dağları ört. Sensiz yaşayamam,
artık ben ölüyüm.
Issız dağlarda naçar kaldım, geri dönemem,
şimdi ben bir serseriyim.
Ne düşündüm bir bilsen dalarak o gece dağlarda,
yalnız ve çaresiz.
Yanaklarım solmuş, dudaklarım morarıp al al olmuş,
öylece sensiz.

Hali yok kalbimin, artık o da anlatamaz derdini,
dilsizim dilsiz.
Rahatım yok, dinmeyecek mi yüreğimdeki bu ses,
ümitsiz ve sensiz.
Derin bir uykuya dalmak isterim mahşere dek,
uykusuzum uykusuz.
Ruhmu kavuştur sükuna bu gece,
dağlarda kalalım da kimsesiz.