Sensiz Şiiri - Cahit Pehlivan

Sevgi diyerek, sevgili diyerek.
Bırakmadılar, yanmamış bir yürek.
Sevgiliye göz yaşlarını sel ederek,
Varmıdır ağlamadık bir canı gösterebilecek.

Hayır, inanmıyorum olacağına.
Sevgi denilen bu illete tutulan insana,
Ne söylesen de nafile, bir fayda.
Biliyorum, aşkı için giderler dar ağacığına.

Değer mi? Böyle bir konuda ölmek.
Sen insansın bu uğurda mı sönecek.
Kor alevler gibi yanan, ateşler püsküren,
Bu yürek bir hiç uğruna, böyle mi sönecek?

Olamaz canım, olamaz biliyorum.
Boş tabuta cenaze namazı kılınmaz diyorum.
O halde niye seviyorum diyerek kandırıyorsun.
Sende biliyorsun ki; sensiz bu can tabuta’da sığmaz.

Ankara