Sensiz Şiiri - Tülays Tülays

Beni mahzun bu kentte zorla nefes alışım
Güneşime küs tanlar,şafaklar yakar sensiz
Beni bu labirentte yapayalnız kalışım
Karanlığa gömülen sokaklar yıkar sensiz.

Beni yağmur altında ıslanmak bir başıma
Düşen her damlasını karıştırmak yaşıma
Toprağımı, taşımı kuşatan telaşıma
Bitmeyen bu kışıma dayanmak sıkar sensiz.

Beni metropollerin çığırtkan yalnızlığı
Köşe başını tutan betonun ıssızlığı
Doymak bilmeyen nefsin kendine haksızlığı
Akrebin hırsızlığı ecele çeker sensiz.

Beni kara geceler, cinayet mahalleri
Gözün göz görmediği tozun duman halleri
Sokakları süpüren devrin ihtilalleri
Çöküş ihtimalleri çıkmaza sokar sensiz.

Beni büyük resimden kesit olan prova
Tahayyülü özlenen mavi örtülü ova
Sahili...şiir yolu, gecesiyle Yalova
Ahşap bir iskeleden denize döker sensiz.