ellerine ismini veren anılar
bu seferlik benim olsun.
geceyi gece yapan karanlığımdır onlar benim
ıslak ve nemli ellerinin coğrafyasında
bir sen varsın avucunun bir kenarında durulmuş
çağlayan şelaleler gibidir
bir kenarında bir sen.
ve bir gün, yine bir yerde
sana rastlamışsam da, rastlamamışsam da
masmavi parıltısı neonların
yağıyorsa sokak lambalarından avuçlarıma
güneş diniyordur bir yerde nasılsa
nasıl demeli, ne demeli bilmiyorum;
herşey rengini gözlerinden değil
ellerinden almıştır.
resimlerin diyorum; onlar varsa da, yoksa da
sesin mesela, sesin varsa da yoksa da
üzerime sinmiş bir hüzün
yüzünü gördüğüm tüm papatyalarla açar.
eskiyor, hatırlanmaksızın bir dünya savaşının tarihçesi
bir çocuğun saçlarında gizlenen hüzün
yani büsbütün kaplamış yüreğimi
kaplamışta, nerede yağmur yağsa ıslanırım
saksında çiçek olurum mesela
bardağında çay
gözlerinde kalem.
kimsesizlik bir kenarında bardağının
sen, bir yerlere gidiyorsun
yanımda gölgeni bırakarak
bir yerden gelirken alacaksın onu belki de.
mısralara saklıyorum seni
ölüm vardır, ama geç değil
ne olur hatırla beni pazartesi günleri.
Kayıt Tarihi : 5.9.2015 17:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!