Yetişkin kalıbına bürünmüş çocuktur her insan. Herkes yüreğinde bir çocuk taşır "yetişkinlik" sıfatı altında.
Herhangi bir konuda kırılan o çocuktur aslında. Üzülen de o'dur mesela; üzünülen zamanlarda. Ağlayan da o çocuktur, en ufak sebepten kıpır kıpır neşelenebilen de. Önce yüreğindeki çocuğu sahiplenmeyi bilmeli insan. Önce onu sevmeli ve sarmayı bilmeli insan.
Asıl "SEN" o çocuktur işte!
Yetişkin de olsan.
Yüreğindeki o çocuk sevilmesse senin tarafından, kimsenin sevgisi yetmez sana. Herşey eksik ve herşey yetersiz olur zamanla. O çocuğun kalbi kırıksa, herşey kırılgandır hayatında.
Geçmişte kalmış çocukluğuyla değil, yüreğindeki o çocukla ilgilenmeli insan. Onu yetiştirmeli gün be gün. Herkes kendi yüreğindeki çocuğun kendi annesi ve kendi babasıdır. Ve herkes kendi yüreğindeki çocuğun kendisidir adeta.
Asıl "SEN", o çocuktur işte!
Sevimli, günahsız, nârin, heyecanlı, öğrenme meraklısı, ilgi sevdalısı, sevmek, sevilmek ve takdir edilmek istenen.
Kimse annelik ve babalık edemez yüreğindeki o çocuğa. Sen bileceksin onun varlığını ve sen tanıyacaksın onun huyunu suyunu. Sen saracak, sen sevecek, sen besleyecek ve sadece sen yetiştireceksin yüreğindeki gizli çocuğu.
Çocuk dediğin ihmâle gelmez! İhmâl etmemelisin yüreğindeki çocuğu. Dileğince yetiştir, usulünce geliştir yavrunu. 17 de olsan, 97 yaşında da olsan; o çocuk hep sana muhtaçtır olan. Sev onu her fırsatta. Kimseden bekleme; herkesin çocuğu kendine.
Yüreğindeki çocuğu mutlu etmeyi bilirsen; bir hayat boyu, mutlu olmanın sırrını çözmeye yakınsın demektir.
Kendine iyi bak..
Fetih CoşkunsuKayıt Tarihi : 22.11.2023 22:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
